کد مطلب:19332 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

22- قرب به خدا كه كمال نهايي انسان ميباشد يعني چه؟

حقيقتي كه كمال نهايي انسان محسوب ميشود و آن را قرب خدا ميناميم، مرتبهاي است از وجود، كه در آن، استعدادهاي ذاتي شخص با سير و حركت اختياري خودش به فعليت ميرسد.
تكامل حقيقي انسان، عبارت است از سير علمي، كه روح در درون ذات خود به سوي خدا ميكند تا به مقامي برسد كه خود را عين تعلق و ارتباط به او بيابد و براي خود و هيچ موجود ديگر، استقلالي در ذات و صفات و افعال نبيند، و هيچ پيشامدي او را از اين مشاهده باز ندارد. علوم و مشاهداتي كه در اين مسير براي انسان حاصل ميشود بر مرتبة وجودياش ميافزايد و تدريجاً جوهر ذاتش را كاملتر ميسازد.
بنابر اين، هر قدر انسان نياز خود را به خدا كمتر احساس كند و در تدبير امور و فراهم كردن اسباب و وسايل زندگي و انجام دادن كارهاي بدني و فكري، خود را مستقلتر بداند، و همچنين هر چه براي اشياي ديگر، تأثير استقلالي بيشتري قائل باشد، نادانتر و ناقصتر و از خدا دورتر است، و هر قدر خود را نيازمندتر به خدا ببيند و پردههاي اسباب را بالاتر بزند و حجابهاي ظلماني و نوراني از جلوي چشم دلش بيشتر برداشته شود، داناتر و كاملتر و به خدا نزديكتر ميشود، تا جايي كه نه تنها در افعال و تأثيرات، موحد ميگردد، بلكه براي صفات و ذوات هم استقلالي نمي بيند و آن، مقامي است كه بندگان شايسته و مخلص و دوستان برگزيدة خدا به آن نايل ميشوند و ميان ايشان و معبودشان حجابي باقي نمي ماند. پس قرب حقيقي به خدا اين است كه انسان بيابد كه با خدا همه چيز دارد و بي خدا هيچ.

---

خودشناسي براي خودسازي
استاد محمد تقي مصباح يزدي